Nasze publikacje

Prawo cywilne kieruje się zasadą, że umów należy dotrzymywać. Pomimo tego polskie prawo przewiduje kilka wyjątków, które umożliwiają odstąpienie od umowy. Przepisy prawa cywilnego dają możliwość odstąpienia od wielu umów, np.:

• Umowa zlecenia- można od niej odstąpić w każdym czasie
• Umowa spółki- można odstąpić z ważnych powodów.

Polskie prawo pozwala także na odstąpienie od umów wzajemnych. Są to umowy, w których świadczenie jednej ze stron odpowiada świadczeniu drugiej strony, np.: umowa sprzedaży- A i B zawarli umowę sprzedaży samochodu osobowego, obowiązkiem A jest zapłata umówionej ceny, obowiązkiem B jest przeniesienie własności samochodu osobowego na A w zamian za uzyskaną cenę. W przypadku umów wzajemnych kodeks cywilny zezwala na odstąpienie od umowy w przypadku gdy druga strona nie wykonuje swojego zobowiązania. Na powyższym przykładzie może być to następująca sytuacja: A wykonał swoje zobowiązanie i zapłacił B kwotę 20.000zł za samochód, B nie wydał A samochodu ( czyli nie przeniósł własności), A może odstąpić od umowy sprzedaży samochodu i żądać zwrotu zapłaconej sumy.

Dzięki zasadzie swobody umów strony mogą umieszczać w umowie zastrzeżenia dodatkowe. Jednym z nich jest umowne prawo odstąpienia. Jest to zastrzeżenie, pozwalające na odstąpienie od zawartej umowy w ciągu oznaczonego przez strony terminu. Taką możliwość strony mogą przewidzieć tylko dla jednej strony bądź dla obu stron umowy. Termin w ciągu którego można złożyć oświadczenie o odstąpieniu także zależy od uzgodnień stron. Może być to termin upływający przed wykonaniem umowy, a także po wykonaniu. Takie zastrzeżenie umowne bez wątpienia osłabia samą umowę, dając możliwość odstąpienia od niej bez podawania powodu.

Od umowy odstępuje się składając kontrahentowi oświadczenie woli. Oświadczenia takiego nie można cofnąć bez zgody drugiej strony umowy. Umowa może przewidywać, że kilka osób jest dłużnikiem i kilka wierzycielem. W takim wypadku oświadczenie o odstąpieniu muszą złożyć wszyscy dłużnicy/wierzyciele przeciwko wszystkim dłużnikom/wierzycielom. Złożenie drugiej stronie takiego oświadczenia na skutek taki, jakby umowa pomiędzy stronami w ogóle nie została zawarta (uważa się ją za niebyłą). Strony nie są już ze sobą w żaden sposób związane postanowieniami umowy.

Wyjątek pojawia się w momencie kiedy część lub całość umowy została już przez jedną ze stron wykonana. Sytuację taką opisuje art. 395§2. Na stronach ciąży wówczas obowiązek zwrotu tego co wzajemnie sobie świadczyły, np. C i D zawarli umowę sprzedaży 30 ton węgla, C dostarczył D 15 ton za które otrzymał zapłatę, C odstąpił od w/w umowy, obowiązkiem stron będzie wzajemny zwrot tego co otrzymały, D zwraca C 15 ton węgla, a C zwraca D kwotę jaką za ten węgiel otrzymał. Zwrotu należy dokonać jednocześnie i w stanie niezmienionym. Jeżeli nie można zwrócić przedmiotu umowy w stanie niezmienionym, należy naprawić wynikłą z tego szkodę, czyli wypłacić odszkodowanie. Na powyższym przykładzie: jeśli D spalił już 2 tony węgla będzie zobowiązany do zapłaty odszkodowania.

Strony mogą ukształtować umowne prawo odstąpienia od umowy także w ten sposób, że przysługiwało będzie tylko w momencie gdy druga strona nie wykona umowy lub wykona ją nienależycie. Strony mogą uzgodnić czy odstąpienie będzie możliwe tylko gdy druga strona ponosi odpowiedzialność za niewykonanie/ nienależyte wykonanie, czy też gdy odpowiedzialności takiej brak. Również w tym przypadku odstąpienie od umowy następuje przez złożenie drugiej stronie oświadczenia o odstąpieniu. Zastrzeżenie takie jest korzystne, kiedy mamy do czynienia z nielojalnymi kontrahentami.

Literatura:

1. Czachórski W., Zobowiązania. Zarys wykładu, wyd. 11, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2009

Więcej na adwokat-wroclaw.biz.pl

DOCHODZENIE ROSZCZEŃ Z BEZPODSTAWNEGO WZBOGACENIA

Bezpodstawnym wzbogaceniem jest uzyskanie korzyści majątkowej bez usprawiedliwionej podstawy prawnej. Z jego powstaniem wiąże się, dla wzbogaconego obowiązek zwrotu korzyści. Zwrot korzyści może mięć dwojaką postać: co do zasady powinien być to zwrot w naturze ( czyli zwrot przedmiotu wzbogacenia), jeżeli zwrot w naturze jest niemożliwy, zubożały może żądać zwrotu wartości korzyści (w pieniądzu). Trzeba pamiętać, że pierwszeństwo ma zwrot w naturze. Zwrotu korzyści można dochodzi tylko i wyłącznie w sytuacji gdy zwrot w naturze nie będzie możliwy. Nie można także w zamian za utraconą rzecz żądać rzeczy innej tego samego gatunku, np. za utracony materiał budowlany dochodzić zwrotu innego materiału. Zatem można żądać wyłącznie oznaczonych rzeczy, które są przedmiotem bo wzbogacenia.

Oprócz zwrotu przedmiotu bezpodstawnego wzbogacenia zubożały może dochodzić również pożytków jakie rzecz przyniosła wzbogaconemu, (dochody jakie rzecz przyniosła, pożytki np. owoce z drzew), a także korzyści zastępczych (surogatów uzyskanych w zamian na rzecz). Surogaty można uzyskać w zamian za zbycie rzeczy, utratę lub wypłatę odszkodowania za uszkodzenie.

Obowiązek zwrotu korzyści uzyskanej z tytułu bezpodstawnego wzbogacenie jest ograniczone czasowo. Obowiązek taki istnieje do czasu kiedy wzbogacony korzyść zużył lub utracił, czyli nie jest juz wzbogacony.

Kodeks cywilny reguluje także sytuację, kiedy wzbogacony utracił przedmiot wzbogacenia, ale uczynił do na rzecz innej osoby pod tytułem darmym, czyli nie uzyskując nic w zamian. W takiej sytuacji zubożały ma uprawnienie do odzyskania korzyści bezpośrednio od osoby trzeciej. Nabycie ,,za darmo’’ jest więc niepewne i może skutkować tym, że nabywca zmuszony będzie zwrócić przedmiot zubożałemu.

Uprawnienia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia istnieją także po stronie wzbogaconego. Może on dochodzić zwrotu nakładów jakie poczynił na rzecz. Nakładami są m.in.: remont, ulepszenie. Uprawnienia z tytułu nakładów są różne w zależności od tego, czy wzbogacony wiedział że korzyść jaką uzyskał mu się nie należy( pkt I), czy nie wiedział że korzyć uzyskał bezpodstawnie (pkt II).

1. W pierwszym przypadku uprawnienia wzbogaconego są węższe. Może on dochodzić zwrotu nakładów, ale tylko wtedy gdy w chwili wydania korzyści nakłady te zwiększą przedmiot bezpodstawnego wzbogacenia (np. jeżeli wzbogacony wiedział, że samochód jakie uzyskał mu się nie należy, a mimo to wyremontował go, to może żądać zwrotu kosztów remontu, tylko jeżeli zwiększą one wartość samochodu w chwili jego wydania zubożałemu).
2. W drugim przypadku, czyli kiedy wzbogacony nie wiedział o tym że wzbogacił się bezpodstawnie, ma on szersze uprawnienia w dochodzeniu zwrotu nakładów. Może żądać:
3. Zwrotu nakładów koniecznych, ale tylko jeżeli nie pokryły się one z użytkiem jaki w związku nimi osiągnął. Nakładami koniecznymi są takie nakłady, które nie zwiększają wartości rzeczy, nie ulepszają jej. Są one poczynione ze względu na to, że były niezbędne do korzystania z rzeczy są niezbędne do utrzymania rzeczy w należytym stanie. Np. nakładem koniecznym będą koszty wymiany w samochodzie skrzyni biegów, a nakładem ulepszającym zamontowanie dodatkowego nagłośnienia, przyciemnienie szyb.
4. Zwrotu innych nakładów (użytecznych i zbytkowych), czyli takich, które zwiększają użyteczność rzeczy. Można ich żądać, jeśli zwiększają wartość rzeczy w chwili jej wydania. Wzbogacony może jednak nakłady te usunąć i zwrócić rzecz w stanie w jakim ją uzyskał.

Dochodzenie roszczeń wynikających z bezpodstawnego wzbogacenia przedawnia się z upływem lat 10, lub z upływem lat 3 w przypadku gdy zobowiązanie związane jest z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Literatura:

1. Czachórski W., Zobowiązania. Zarys wykładu, wyd. 11, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2009

Więcej na adwokat-wroclaw.biz.pl

Przelew wierzytelności, inaczej cesja, jest umową zawieraną pomiędzy wierzycielem a osobą trzecią. Na mocy postanowień tej umowy osoba trzecia nabywa wierzytelność, czyli ogół praw jakie przysługiwały wierzycielowi w dochodzeniu świadczenia. Cesja powoduje skutki istotne zarówno dla dłużnika, osoby trzeciej (nowego wierzyciela), jak i dla poprzedniego wierzyciela.

Skutki przelewu wierzytelności dla dłużnika

Sytuacja dłużnika w zasadzie nie ulega większym zmianom. Jego dług nie zmienia się. Jest zobowiązany świadczyć to samo, z tym że na rzecz innej osoby. Dłużnikowi przysługują również wszystkie zarzuty jakie przysługiwały mu w stosunku do poprzedniego wierzyciela (np. może podnosić zarzut umorzenia długu, przedawnienia płatności).

Dłużnik nie jest stroną umowy o przelew wierzytelności. Nie musi on wyrazić na nią zgody, więc najczęściej w ogóle nie wie o tym, że wierzyciel zamierza wyzbyć się wierzytelności. W związku z tym, przepisy prawa cywilnego dają dłużnikowi pewne uprawnienia ochronne. Pomimo, że dłużnik nie jest stroną umowy o przelew wierzytelności poprzedni wierzyciel ma obowiązek zawiadomić dłużnika o umowie i o tym kto jest nowym wierzycielem. Jeżeli wierzyciel nie spełni tego obowiązku, dłużnik może spełnić swoje zobowiązanie do rąk poprzedniego wierzyciela. To wykonanie zobowiązania będzie ważne w stosunku do nowego wierzyciela.

Może zdarzyć się także sytuacja, kiedy dłużnik poinformowany o umowie cesji spełni świadczenie na rzecz nowego wierzyciela, a umowa cesji okaże się nieważna. Również wtedy dłużnik jest chroniony, może bronić się wobec poprzedniego dłużnika tym, że świadczenie spełnił. Jednak tylko pod warunkiem, że nie wiedział o tym że umowa jest nieważna.

Skutki przelewu wierzytelności dla osoby trzeciej (nowego wierzyciela)

W wyniku cesji osoba trzecia uzyskuje wszystkie prawa, jakie przysługiwały wcześniejszemu wierzycielowi wobec dłużnika. Umowa cesji może obejmować tylko część praw wierzyciela, wtedy osoba trzecia wstępuje tylko w określone w umowie prawa, ale może samodzielnie z nich korzystać. Nowy wierzyciel może podnosić wobec dłużnika wszystkie zarzuty jakie przysługiwały jego poprzednikowi (np. niespełnienie świadczenia, zwłoka). Ma również uprawnienie do prowadzenie egzekucji w stosunku do dłużnika. Jeżeli egzekucja jest już rozpoczęta, staje się on stroną postępowania egzekucyjnego.

Na nowego wierzyciela przechodzi także prawo do dochodzenia odsetek od zaległości, odszkodowania za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązania oraz kary umownej jeżeli taką ustalono.

Skutki przelewu wierzytelności dla poprzedniego wierzyciela

Z chwilą zawarcia umowy cesji (jeżeli jest ona ważna) wierzyciel przestaje być stroną zobowiązania. Nie może dochodzić on świadczenia od dłużnika. Wszystkie prawa przysługujące mu wobec dłużnika przechodzą na nowego wierzyciela. Na tym kończy się rola poprzedniego wierzyciela. Nie jest on już uprawniony do dochodzenia wierzytelności od dłużnika.

Z umową cesji wiąże się jego obowiązek poinformowania dłużnika o przelewie wierzytelności.

Korzyścią wynikającą dla wierzyciela z umowy przelewu wierzytelności (jeżeli jest to sprzedaż wierzytelności) jest to, że wyzbywa się on jej odpłatnie. Jego dług jest zatem zaspokojony. Jednak zaspokojenie to jest tylko częściowe. Zazwyczaj kwota jaką wierzyciel otrzymuje w zamian za wierzytelność jest niższa niż kwota samej wierzytelności.

Umowa przelewu wierzytelności może być również umową zamiany. Wtedy wierzyciel i osoba trzecia wymieniają się wzajemnie swoimi wierzytelnościami. W zamian za dotychczasową wierzytelność stają się wierzycielem innej i jej mogą dochodzić.

Literatura:

1. Czachórski W., Zobowiązania. Zarys wykładu, wyd. 11, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2009

Nienależne świadczenie to wzbogacenie się bez usprawiedliwienia prawnego. Jest to rodzaj bezpodstawnego wzbogacenia. Nienależne świadczenia wyróżnia się jednak z grupy zobowiązań wynikających z bezpodstawnego wzbogacenia. Ich cechą szczególną jest to, że uzyskanie korzyści następuje w postaci świadczenia. Świadczeniem jest zachowanie dłużnika, które jest wykonaniem ciążącego na nim zobowiązania. Świadczenia mają źródło m.in. w umowie, decyzji administracyjnej. Każde świadczenie ma swoją przyczynę i cel prawny. Jeżeli będzie ono dokonane bez przyczyny i celu wtedy będzie to świadczenie nienależne. Przykłady:

• A jest jedynym właścicielem lokalu, B nie będąc właścicielem wynajmuje lokal C i pobiera od niego comiesięczny czynsz, zapłata czynszu nie ma więc swojej przyczyny i nie spełnia celu, jest to świadczenie nienależne;
• X zawarł umowę zlecenia z Y, w umowie podano jednak błędne dane dotyczące numeru rachunku bankowego na który ma być przelewane wynagrodzenia za wykonanie zlecenia, w efekcie pieniądze wpłynęły na konto Z, wynagrodzenie to będzie dla Z nienależnym świadczeniem.

Art. 410 kodeksu cywilnego wymienia sytuacje kiedy może powstać nienależne świadczenie:

• Jeżeli więź z której wynikał obowiązek świadczenia już nie istnieje (np. A posiadał dług w stosunku do B, ale B zwolnił A z długu) lub jeżeli w prawdzie istnieje, ale nie w stosunku do osoby której świadczenie zostało spełnione (np. A posiadał dług w stosunku do B, B przelał swoją wierzytelność na C, dług nadal istnieje, ale jeżeli A spłaci go B będzie to świadczenie nienależne);
• Gdy zobowiązanie pomiędzy stronami istniało, ale podstawa prawna świadczenia odpadła (np. odstąpienie przez jedną ze stron od umowy) lub cel świadczenia nie został osiągnięty (skutek jaki strony przewidziały nie nastąpił i nie może nastąpić np. przy darowiźnie na poczet małżeństwa, którego jednak nie zawarto);
• Kiedy więź miała wynikać z czynności prawnej, która okazała się nieważna (zawarto umowę sprzedaży nieruchomości nie dopełniając warunku zachowania formy aktu notarialnego, umowa taka jest nieważna, a otrzymane świadczenia z niej wynikające są nienależne).

Z faktu powstania nienależnego świadczenia wynika obowiązek zwrotu. Od tej zasady istnieje jeden wyjątek. Jeżeli świadczenie spełniono w zamian za dokonanie czynu zabronionego lub w celu niegodziwym sąd może orzec przepadek świadczenia na rzecz Skarbu Państwa. W takich przypadkach, prawo odmawia zwrotu świadczenia ponieważ nie byłoby to sprawiedliwe.

Zwrotu nienależnego świadczenia należy dokonać według zasad dotyczących zwrotu przy bezpodstawnym wzbogaceniu. Zasadą jest dokonania zwrotu w naturze. Dopiero jeżeli nie jest to możliwe należy zwrócić wartość świadczenia. Można żądać także zwrotu nakładów oraz wydania korzyści. Więcej na ten temat w artykule zatytułowanym : ,,Roszczenia z bezpodstawnego wzbogacenia’’. Kodeks cywilny przewiduje kilka sytuacji, w których zwrot świadczenia nienależnego nie następuje. Są to świadczenia, które:

• Świadczący spełnił mimo świadomości, że nie jest zobowiązany do świadczenia;
• Czynią zadość zasadom współżycia społecznego (spełniają obowiązek przyjęty przez społeczeństwo);
• Spełniono pomimo tego, że uległy przedawnieniu;
• Odpowiadają zobowiązaniu (są prawidłowo spełnione), ale spełniono je przed terminem.

Ciekawym zagadnieniem pozostającym w związku z tematyką świadczeń nienależnych są świadczenia z gier i zakładów. Kodeks cywilny ustala, że w przypadku dobrowolnego spełnienia świadczeń wynikających z gier/zakładów nie przysługuje roszczenie o zwrot (np. przyjacielski zakład, gra w bingo). Jeżeli osoba dobrowolnie spełnia świadczenie przez to, że przegrała zakład nie przysługuje jej roszczenie o zwrot. Nie dotyczy to jednak gier i zakładów, które są przez prawo zakazane i tych prowadzonych na podstawie zezwoleń (np. kasyna gry).

Literatura:

1. Czachórski W., Zobowiązania. Zarys wykładu, wyd. 11, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2009

Prawo cywilne zna wiele źródeł zobowiązań. Mogą być nimi umowy, czyny niedozwolone, decyzje administracyjnie. Osobnym źródłem powstania zobowiązań jest bezpodstawne wzbogacenie (art. 405-414 kodeksu cywilnego). Z bezpodstawnym wzbogaceniem mamy do czynienia, kiedy korzyść majątkową uzyskano bez usprawiedliwienia prawnego. Wraz z powstaniem bezpodstawnego wzbogacenia powstaje obowiązek zwrotu uzyskanych przez wzbogaconego korzyści.

Bezpodstawne wzbogacenie może wynikać z działań różnych osób, może być także wynikiem innych zdarzeń. I tak możemy wyróżnić następujące źródła tego zobowiązania:

1. Działanie osoby która się wzbogaciła, : kiedy A używając cegieł i desek należących do sąsiada postawił garaż na swojej nieruchomości, garaż będzie własnością właściciela nieruchomości na której został postawiony, jednak A będzie musiał zwrócić sąsiadowi korzyści jakie pozyskał z tego, że wybudował garaż z jego materiałów.
2. Działanie zubożałego ( osoby której kosztem się wzbogacono). Wykorzystując przykład podobny do wcześniejszego w tej sytuacji bezpodstawne wzbogacenie powstanie kiedy A wybuduje garaż z własnych materiałów, ale na nieruchomości która nie jest jego własnością- na nieruchomości sąsiada, w tym przypadku garaż będzie własnością sąsiada i to on będzie zobowiązany do zwrotu A korzyści jakie pozyskał z tego, że wybudowano na jego nieruchomości garaż.
3. Działanie osoby trzeciej. Posługując się w dalszym ciągu podobnym przykładem, bezpodstawne wzbogacenie powstanie kiedy osoba trzecia postawi garaż na gruncie niebędącym jej własnością, z materiałów nienależących ani do niej, ani do właściciela nieruchomości.
4. Działania niebędące działaniami ludzkimi, : w skutek działania sił przyrody.

W każdej z powyższych powstaje obowiązek zwrotu. Zwrot ma przywrócić pomiędzy stronami równowagę majątkową.

Aby bezpodstawne wzbogacenie powstało zostać spełnione trzy warunki. Muszą one zaistnieć łącznie. W przypadku braku któregokolwiek z nich zobowiązanie zwrotu korzyści nie powstanie. Są nimi:

1. Przesunięcie majątkowe. Będzie o no miało miejsce, kiedy w wyniku w/w działań jedna osoba wzbogaci się kosztem innej, zubożałej. Przesunięcie majątkowe może mieć postać przejścia z majątku jednej osoby do majątku drugiej osoby lub może polegać na samym uzyskaniu korzyści majątkowej przez jedną osobę. (Np.: B podczas zasiewów zbożem obsiał część nieruchomości sąsiedniej należącej do C).
2. Pomiędzy zubożeniem a wzbogaceniem musi istnieć związek. Trzeba rozumieć to w ten sposób, że zubożenie jednej osoby wiąże się z wzbogaceniem drugiej. (Na powyższym przykładzie: zubożeniu B towarzyszy wzbogacenie po stronie C, w postaci plonów).
3. Wzbogacenie następuje bez podstawy prawnej. Oznacza to, że uzyskanie korzyści nie ma usprawiedliwienia prawnego, nie wynika z żadnego stosunku prawnego, obowiązku istniejącego pomiędzy stronami. (pomiędzy B i C nie było żadnej umowy, która zobowiązywałaby B do zasiewów na nieruchomości należącej do C).

Powyżej wyjaśniłam czym jest bezpodstawne wzbogacenie, kiedy powstaje i jakie warunki muszą zostać spełnione, aby można mówić o zobowiązaniu z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia. Do wyjaśnienia pozostaje jeszcze zagadnienie jak dochodzić roszczeń należnych z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia. O tym w kolejnym artykule zatytułowanym Roszczenia z bezpodstawnego wzbogacenia.

Literatura:

1. Czachórski W., Zobowiązania. Zarys wykładu, wyd. 11, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2009

Wierzytelność jest uprawnieniem wierzyciela do żądania od dłużnika spełnienia świadczenia. Stronami zobowiązania są: wierzyciel i dłużnik. Prawa i obowiązki tych stron powstają w chwili powstania zobowiązania. Prawo przewiduje jednak możliwość zmiany podmiotów zobowiązania. Zmiana ta może nastąpić zarówno po stronie wierzyciela jak i dłużnika.

Jedną z możliwości przejścia wierzytelności na inną osobę jest przelew wierzytelności, zwany cesją. Cesja jest umową. Umowa ta zawierana jest pomiędzy wierzycielem i osobą trzecią (która nie była do tej pory stroną istniejącego między dłużnikiem i wierzycielem zobowiązania). Na mocy tej umowy dotychczasowy wierzyciel przenosi wierzytelność (czyli swoje uprawnienie do dochodzenia spełnienia świadczenia) na osobę trzecią. W miejsce dotychczasowego wierzyciela wstępuje osoba trzecia, która staje się nową stroną stosunku prawnego. Wierzyciel nie posiada już żadnych uprawnień do dochodzenia zobowiązania od dłużnika.

Mimo, że zmieniają się strony umowy, nie zmienia się treść świadczenia. Dłużnika nadal zobowiązany jest do tego samego świadczenia, z tym że ma je spełnić na rzecz innej osoby.

Forma w jakiej należy dokonać przelewu wierzytelności: prawo nie wymaga szczególnej formy dla przelewu wierzytelności, z tym że jeśli wierzytelność jest stwierdzona pismem (tzn. zobowiązanie z którego wynika zostało zawarte w formie pisemnej, np. umowy pisemnej) przelew wierzytelności powinien być zawarty w formie pisemnej. Przelew wierzytelności może być zawarty w umowie sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej.

Jakie wierzytelności mogą być przedmiotem przelewu? Kodeks cywilny w żaden sposób nie ogranicza rodzajów wierzytelności, które można przelać. Można przelać każdą wierzytelność, jeśli nie sprzeciwia się temu :

1. Przepis ustawy (np. przedmiotem przelewu nie może zostać wierzytelność z umowy dożywocia, prawo pierwokupu, prawo odkupu- są one ściśle związane z osobą, stąd zakaz stosowania przelewu wierzytelności)
2. Umowa stron (zawierając umowę, strony mogą postanowić, że wierzyciel nie będzie mógł przelać swojej wierzytelności na osobę trzecią)
3. Właściwość zobowiązania (zobowiązanie może mieć takie cechy, które powodują że nie może ono istnieć pomiędzy innymi osobami, np.: obowiązek zapłaty alimentów na rzecz małoletnich dzieci orzeczony wyrokiem sądu).

Przelew wierzytelności staje się coraz bardziej popularny. Na rynku pojawia się dużo firm specjalizujących się w ,,skupowaniu’’ wierzytelności. Przelew wierzytelności posiada wiele zalet. Oto niektóre z nich:

• Dotychczasowy wierzyciel otrzymuje zapłatę za wierzytelność (najczęściej jest ona niższa niż kwota wierzytelności) ;
• Uniknięcie prowadzenie postępowania egzekucyjnego;
• Z przelewu wierzytelności najczęściej korzystają firmy, dzięki niemu mogą szybciej zamknąć bilans przedsiębiorstwa.

Do zawarcia umowy przelewu wierzytelności należy właściwie się przygotować. Trzeba zgromadzić dowody powstania wierzytelności (faktury, listy przewozowe, pokwitowania). Jeżeli wierzyciel prowadził już egzekucję przeciwko dłużnikowi musi wydać nowemu wierzycielowi postanowienia sądu lub komornika.

Przelew wierzytelności nie jest uciążliwy dla dłużnika. Jego zobowiązanie nie zmienia się. Musi spełnić świadczenie tej samej wysokości. Profesjonalne przedsiębiorstwa nabywające wierzytelności będą jednak bardziej efektywnie dochodzić zapłaty niż pierwotny wierzyciel. Jest to przedmiot ich działalności i źródło dochodu.

W związku z tym, że cesja jest czynnością prawną, skutkuje ona powstaniem zobowiązania podatkowego i zapłatą podatku od czynności cywilnoprawnych.

Literatura:

1. Czachórski W., Zobowiązania. Zarys wykładu, wyd. 11, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2009